moje córki krowy

Debiut Kingi Dębskiej to nie kolejna książka o babskim świecie, papużkach nierozłączkach, facetach, ostrym seksie i ploteczkach. Autorka wchodzi na rynek literacki z mocnym przytupem.  "Moje córki krowy" to książka tak dojrzała jak jeszcze nigdy. O trudach codziennego życia, rodzinie, polskich realiach i służbie zdrowia.

Marta i Kasia to siostry i dojrzałe kobiety. Obie nienawidzą się tak bardzo, że nie potrafią zamienić ze sobą kilku zdań. Marta, znana aktorka popularnego serialu, wdająca się w romanse, z mieszkaniem i dorosłą córką na koncie. Kasia, zakompleksiona i z problemami emocjonalnymi, młodsza siostra. Nauczycielka, żona nieroba i matka młodego dilerem, wciąż mieszkająca z rodzicami i chętnie zaglądająca do kieliszka.Nie łączy ich nic poza matką i ojcem. Choć ich życie nie należy do łatwych, los stawia przed nimi kolejne wyzwania - chorobę matki. I mimo, że rak daje o sobie zapomnieć, a rodzicielkę od powrotu do zdrowia dzieli już tylko ostatni zabieg, nikt nie spodziewa się takiego rozwoju akcji.

Bohaterki poznajemy na życiowym rozdrożu. Choć się nienawidzą muszą współpracować. Ich matka zapada w śpiączkę, a ojciec zachowuje się jeszcze gorzej niż zazwyczaj. Krowy to najłagodniejsze słowo jakie córki mogą usłyszeć od ojca na swój temat. Dębska pokazuje w książce relacje rodziny, które mogą odzwierciedlać stosunki panujące w niejednym polskim domu. Brak rozmowy, wyzwiska, zamiatanie problemów pod dywan. Makowscy to rodzina, która nigdy nie potrafiła okazywać uczuć. Autorka poprzez relację wydarzeń widzianą oczami obu sióstr pozwala spojrzeć w psychikę tych kobiet. Obie tak różne i błędnie przez siebie postrzegane.

Głębokie przemyślenia, brak hamulców czy wulgaryzmy jeszcze bardziej sprawiają, że historia Makowskich staje się też naszą historią. W tej książce nie ma tematów tabu. Jest alkoholizm, samotność, despotyczny ojciec, polska służba zdrowia i w końcu eutanazja. Temat tak często omijany w polskiej literaturze, tu rozkładany jest na czynniki pierwsze, bo punkt widzenia zależy zawsze od punktu siedzenia.

Ta książka nie poprawi nikomu humoru, nie spowoduje że się odprężysz, bo nie taka jest jej rola. Ta historia ma być autentyczna, i jest! Otwiera oczy i pomaga spojrzeć na życie zupełnie z innej perspektywy. Nie tylko na życie, ale także na drugiego człowieka, relacje z nim. Polecam wszystkim. Wszystkim, którzy nie boją się trudnych tematów. Autorka spisała się na piątkę z plusem! Teraz czekam na kolejne książki.

P.S Czytał ktoś? Jakie wrażenia? Filmu nie oglądałam i nie planuje. Uważam, że nie da się dobrze opowiedzieć tej historii w filmie, dlatego nie chcę psuć sobie wrażenia.